Είμαστε, άραγε, στην αρχή του τέλους εποχής για το φιλόδοξο και πολλά υποσχόμενο όραμα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης;
Από τον καθοριστικό σταθμό της Συνθήκης των Ηλυσίων το 1963, όταν ο καγκελάριος της Γερμανίας Κόνραντ Αντενάουερ και ο πρόεδρος της Γαλλίας Σαρλ ντε Γκωλ έθεταν τις βάσεις για να τοποθετήσουν έναν ισχυρό παίκτη στη διεθνή σκακιέρα και τα σταθερά βήματα δυο δεκαετίες αργότερα του Χέλμουτ Κολ και του Φρανσουά Μιτεράν, που με τη συμβολική επίσκεψή τους, το 1984, στο πεδίο της μάχης του Βερντέν, έθεταν σε ισχύ τη γαλλογερμανική ατμομηχανή και, παράλληλα, τις προσδοκίες για το κοινό μέλλον της Ευρώπης, σήμερα βρισκόμαστε αντιμέτωποι με το αβέβαιο μέλλον της.
Η αδιάσειστη πίστη σε ένα κοινό ευρωπαϊκό όραμα που οδήγησε στη δημιουργία της ενιαίας αγοράς και στην οικονομική και νομισματική ένωση, απέτυχε να οδηγήσει σε μια Ευρωπαϊκή Συνταγματική Συνθήκη, καθιστώντας το θεσμικό υπόβαθρο της Ένωσης εξαιρετικά ευάλωτο.
Σήμερα, δεν αμφισβητείται μόνο το -γερμανικής εμπνεύσεως- μοντέλο οικονομικής διακυβέρνησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά και η ύπαρξη ενός υγιούς πολιτικού και κοινωνικού πλαισίου που θα αποτελέσει το απαιτούμενο εχέγγυο για την έξοδο της Ένωσης από αυτήν την πολύπλευρη κρίση.
Στην ουσία η Ευρωπαϊκή Ένωση οδηγήθηκε στο σημείο αυτό γιατί δεν μπόρεσε να αντιμετωπίσει τα υποβόσκοντα ελλείμματα που η οικονομική κρίση έφερε στην επιφάνεια. Αναφέρομαι στο θεσμικό και πολιτικό έλλειμμα, το έλλειμμα ηγεσίας σήμερα, αλληλεγγύης και εντέλει το έλλειμμα δημοκρατίας.
Ξεκινώντας από το θεσμικό έλλειμμα, η κρίση αποκάλυψε τις αδυναμίες του υφιστάμενου συστήματος οικονομικής διακυβέρνησης και ιδιαίτερα τις συνέπειες που συνεπάγεται η απουσία μιας ουσιαστικής οικονομικής ένωσης στο πλευρό της νομισματικής, με μέτρα ενίσχυσης της ανάπτυξης δίπλα στα υπάρχοντα για τη νομισματική σταθερότητα, επιβεβαιώνοντας έτσι όσους υποστήριζαν ότι η ΟΝΕ σχεδιάστηκε για να λειτουργεί, σε ευνοϊκές οικονομικές συνθήκες.
Αξίζει να θυμηθούμε στο σημείο αυτό ότι τη στιγμή της σύλληψής του, το ευρώ συνιστούσε το καίριο βήμα στη διαδικασία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και προοριζόταν να αποτελέσει τον ακρογωνιαίο λίθο για τη δημιουργία μιας πολιτικής ένωσης. Ωστόσο, τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν σύμφωνα με τους αρχικούς σχεδιασμούς.
Σ’ αυτό συνετέλεσαν πολλοί παράγοντες, οι καθοριστικότεροι των οποίων υπήρξαν η έλλειψη πολιτικής βούλησης αλλά και πολιτικής ηγεσίας ικανής να οδηγήσει την Ευρώπη προς την κατεύθυνση αυτή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου