Η κυβέρνηση βιάζεται να περάσει όλα τα κρίσιμα νομοσχέδια, αλλά και να κλείσει τις υποθέσεις ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας. Προσπαθεί, ακόμη μια φορά, να... προλάβει όλες τις επιθυμίες των επιτηρητών της Ελλάδας προσβλέποντας σε ένα επικοινωνιακό ξεροκόμματο που θα της δώσει παράταση ζωής.
Η κοινωνία βράζει και πολλοί εκτιμούν πως επαπειλείται ανεξέλεγκτο ξέσπασμα ακόμη και «δι’ ασήμαντον αφορμήν», η κομματική και στελεχική βάση ψάχνει με απόγνωση επιχειρήματα νομιμοποίησης της κυβερνητικής πολιτικής, πολλοί βουλευτές όχι μόνο πνέουν μένεα, αλλά και αποτέλεσαν, στη...
συζήτηση για τον προϋπολογισμό, την αιχμή του αντιπολιτευτικού δόρατος, υπουργοί κατσαδιάζουν τον Παπακωνσταντίνου για έλλειψη ενημέρωσης, εν κρυπτώ αποφάσεις και μετάθεση ευθυνών στις πλάτες τους.
Το κλίμα είναι πλέον πολύ βαρύ και στην κυβέρνηση ψάχνουν απεγνωσμένα μια πολιτική - επικοινωνιακή ανάσα, καθώς γνωρίζουν ότι με τις επόμενες ρυθμίσεις ανοίγματος των «κλειστών» επαγγελμάτων ίσως διευρυνθούν κατά πολύ όχι μόνο οι κοινωνικές ομάδες που θα βρεθούν απέναντι στην κυβέρνηση, αλλά και τα απεργιακά κύματα.
Το κλίμα όμως επιβαρύνει μια σειρά μυστικές δημοσκοπήσεις, οι οποίες δίνουν και παίρνουν όχι μόνο στο Μαξίμου, αλλά και στην Ουάσιγκτον, σχετικά με τις επερχόμενες πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις στην Ελλάδα. Το κοινό συμπέρασμα των ερευνών αυτών είναι ότι τα σύννεφα στο πεδίο της οικονομίας πυκνώνουν επικίνδυνα. Για παράδειγμα η τελευταία έκθεση του ΔΝΤ αποκαλύπτει ότι:
♦ ακόμη κι αν τα μέτρα του μνημονίου εφαρμοστούν πλήρως και στην ώρα τους,
♦ ακόμη κι αν η Ελλάδα βγει από την ύφεση και επιστρέψει στην ανάπτυξη το 2012,
♦ ακόμη κι αν ο φοροεισπρακτικός μηχανισμός δουλέψει στο φουλ, το 201_ η Ελλάδα θα χρωστάει περί τα 40 δισ. ευρώ περισσότερα απ’ ό,τι εκτιμά επισήμως το μνημόνιο.
Εάν λάβετε υπόψη ότι τα έσοδα κινούνται σταθερά κάτω από τον στόχο και, παρά τις αλλεπάλληλες παρατάσεις για την περαίωση, οι εισπράξεις δεν είναι καν στα κατώτατα αποδεκτά επίπεδα, τότε μπορείτε να φανταστείτε πού θα κινηθεί ο μπαμπούλας του χρέους. Όλα αυτά αξιολογούνται πίσω από τις κλειστές πόρτες των τροϊκανών, που ενημερώνουν συνεχώς την κυβέρνηση ότι «τα πράγματα βρίσκονται σε κρίσιμη καμπή».
Από την άλλη, το Μαξίμου λαμβάνει τα μηνύματα της κοινωνικής οργής και πιέζει «για ένα θετικό νέο». Που δεν είναι άλλο, κατά την εκτίμησή του, από την απόφαση της Ε.Ε. για επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής του δανείου. Όπως έχουμε γράψει πολλές φορές στο παρελθόν, η κυβέρνηση θέλει να πασάρει την εξέλιξη αυτή όχι ως αναγκαία επειδή έπεσαν όλοι έξω στον υπολογισμό όταν γραφόταν η δανειακή σύμβαση, αλλά ως επιτυχία και επιβράβευση των προσπαθειών της.
Ξανά με Σαρκοζί
Με το κοινωνικό και πολιτικό κλίμα στο εσωτερικό της χώρας να επιδεινώνεται συνεχώς, στη Σύνοδο Κορυφής της περασμένης εβδομάδας ο πρωθυπουργός παρέμεινε απομονωμένος, άνευ ουσιαστικών διμερών επαφών, και δεν κατάφερε να αποσπάσει ούτε καν προφορικά τη δέσμευση ότι οι εταίροι του θα πουν το «ναι» χωρίς αντιρρήσεις στο θέμα της παράτασης. Κεντρικός πυρήνας των σκεπτικιστών παραμένει η Γερμανία, η οποία θέλει πρώτα να δει υλοποίηση των εξαγγελιών και μετά να προχωρήσει στην επικύρωση.
Οι τελευταίες όμως μυστικές μετρήσεις δείχνουν ότι ο προϋπολογισμός εφαρμόζεται μετά δυσκολίας και είναι πια κοινή πεποίθηση πως οι διαρθρωτικές αλλαγές που έχουν εξαγγελθεί για το 2011 θα απορρυθμίσουν όχι μόνο τον κρατικό μηχανισμό, αλλά και την κοινωνία ολόκληρη. Το σαρωτικό μοντέλο προεξοφλείται ότι θα παραλύσει τη χώρα για χρόνια καθιστώντας την εφαρμογή των μεγάλων αλλαγών εξαιρετικά δύσκολη.
Γι’ αυτό η κυβέρνηση φαίνεται πως παραχωρεί γη και ύδωρ στους Γάλλους ώστε να μεσολαβήσουν και να αποσπαστεί η σύμφωνη γνώμη του Βερολίνου για την επιμήκυνση μέσα στον Ιανουάριο. Επί τούτου ο Γ. Παπανδρέου αναχωρεί για το Παρίσι στις 6 Ιανουαρίου (ανήμερα των Φώτων) ώστε να συναντηθεί εκ νέου με τον Σαρκοζί.
Διαμεσολαβητής
Οι Γάλλοι, βλέποντας την πρεμούρα της Αθήνας, «κόλλησαν» στις διαπραγματεύσεις και την απαίτησή τους για την αγορά γαλλικών εξοπλιστικών προγραμμάτων προκειμένου να παίξουν τον ρόλο του διαμεσολαβητή.
Παρά τη δραματική λιτότητα που μας έχει επιβληθεί, το εμπόριο όπλων παραμένει το υπ’ αριθμόν ένα συμφέρον για τις Γαλλία και Γερμανία, με το Παρίσι ωστόσο να κοιτάζει πλέον τα του οίκου του, καθώς έχουν αρχίσει να κάνουν την εμφάνισή τους και εκθέσεις για υπερβολικό γαλλικό χρέος «που θα αυξηθεί απότομα τα επόμενα χρόνια».
Τα πράγματα όμως είναι πλέον πολύ ζόρικα στην Ευρώπη για τον πρωθυπουργό και την κυβέρνηση και μάλιστα σε κορυφαίο επίπεδο. Τρανταχτό παράδειγμα η περίπτωση του Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ. Αν και παραδοσιακός σύμμαχος της Ελλάδας (παντός κυβερνητικού σχήματος μάλιστα), ο πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου έχει γυρίσει την πλάτη στον ομόλογό του της Ελλάδας.
Μετά την έκταση που πήραν οι δηλώσεις του περί «διαφθοράς» στο περιθώριο της συνόδου του ΔΝΤ τον περασμένο Σεπτέμβριο και τον τρόπο που το διαχειρίστηκε η κυβέρνηση, το κλίμα χάλασε. Για την ακρίβεια «πάγωσε» όταν ο πρόεδρος του Eurogroup αντιλήφθηκε πως η ηγεσία της κυβέρνησης, παίζοντας το χαρτί της Ουάσιγκτον, προσπαθούσε να εκβιάσει αποφάσεις της ευρωζώνης με πρόσχημα την προθυμία του ΔΝΤ να μας... «εξυπηρετήσει» με διμερή δάνεια όποτε το χρειαστούμε.
Ο Γιούνκερ, πρώτη φορά, δέχθηκε (μάλλον... επεδίωξε) να πάρει δημοσιότητα η συνάντησή του με τον πρόεδρο της Ν.Δ. Αντώνη Σαμαρά στο περιθώριο της συνεδρίασης του ΕΛΚ στις Βρυξέλλες. Την ίδια στιγμή μάλιστα αρνήθηκε συνάντηση με τον Γ. Παπανδρέου προφασιζόμενος φόρτο εργασίας λόγω της Συνόδου Κορυφής που βρισκόταν σε εξέλιξη.
Στρατιά μόνιμων επιτηρητών
Ενόψει ενός θερμού Ιανουαρίου, στη διάρκεια του οποίου μπορεί να κυριαρχήσουν οι απεργίες από τα - διαρκώς αυξανόμενα - θιγόμενα στρώματα, η Κομισιόν ετοιμάζεται να στείλει στρατιά μόνιμων επιτηρητών που θα δραστηριοποιηθούν σε όλους τους τομείς της οικονομίας, σε όλα τα καίρια υπουργεία και στον κρατικό φο-ροεισπρακτικό μηχανισμό.
Οι επιτελείς της Κομισιόν - οι θέσεις των οποίων έχουν ήδη προκηρυχθεί – θεωρούνται «υπηρεσιακοί». Το πραγματικό παιχνίδι εξουσίας ασκούν όμως μεγαλο-παράγοντες του ΔΝΤ, οι οποίοι βρίσκονται μόνιμα στην Αθήνα (δεν τους ξέρει το ευρύ κοινό) και έχουν καθημερινές παρασκηνιακές επαφές με πρόσωπα που θεωρούν ότι μπορούν να επηρεάσουν τις εξελίξεις.
Οι ελληνικές διαμαρτυρίες κατάφεραν μόνο να «χαρίσουν» στον Παπανδρέου έναν θερμό εναγκαλισμό κατά τη διάρκεια της οικογενειακής φωτογραφίας από πλευράς Γιούνκερ, άνευ όμως ουσίας. Το ίδιο συνέβη και με την περίφημη συνάντηση έξι λεπτών (όπως διέρρευσαν οι του Μαξίμου) που υποτίθεται πως είχε ο πρωθυπουργός με την Άνγκελα Μέρκελ.
Όπως έμαθε το «Π», η συνάντηση αυτή δεν ήταν τίποτε άλλο από μια κουβέντα... στα όρθια, την ώρα που έμπαινε η καγκελάριος στην αίθουσα του συμβουλίου και χαιρετούσε τους ηγέτες που βρίσκονταν ήδη εκεί. Οι κάμερες έδειξαν τον Παπανδρέου να μιλάει, τη Μέρκελ να κάνει ότι ακούει και μετά έγινε γνωστό ότι η συζήτηση περιστρεφόταν γύρω από τη δράση των οίκων αξιολόγησης στην Ευρώπη. Ουδείς λόγος δηλαδή για το θέμα της επιμήκυνσης, το οποίο κυρίως ενδιέφερε την ελληνική κυβέρνηση.
Στην Ευρώπη παραμένει η εντύπωση ότι οι λεγόμενες «μεταρρυθμίσεις» αργούν και ότι οι καθυστερήσεις ευνοούν τις κοινωνικές αντιδράσεις. Η Κομισιόν ενημερώνεται για τις εξελίξεις, αλλά και τις πολιτικές αντιδράσεις στα νομοσχέδια - σκούπα τόσο εντός του ΠΑΣΟΚ όσο και στα άλλα κόμματα.
Υψηλά ιστάμενος αξιωματούχος του Ταμείου ανέφερε στο «Π» ότι είναι θέμα χρόνου η αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους και η νέα δανειοδότηση εκ μέρους του Ταμείου (μαζί με την επιμήκυνση) και ότι ο χρόνος θα εξαρτηθεί από τη συμπεριφορά των αγορών προς την Πορτογαλία και την Ισπανία και το πότε θα ξεκαθαριστεί «εάν επιβιώνουν εκτός μηχανισμού ή όχι».
Πάντως, με τη συζήτηση του προϋπολογισμού στη Βουλή διαφάνηκε ότι η στελεχική βάση του ΠΑΣΟΚ έχει αρχίσει να θορυβείται με τη διάσταση που παίρνει η δυσαρέσκεια της κοινωνίας. Και άρχισαν να ενδιαφέρονται ενεργότερα για τα του μνημονίου, με αποτέλεσμα πολλοί να εκφράζουν επισήμως την άποψη ότι «τα νούμερα δεν βγαίνουν».
Το αξιοπερίεργο είναι ότι γραμμή αμφισβήτησης των στόχων του μνημονίου «άνοιξαν» ξαφνικά και μεγαλοεκδότες, μέσω τηλεοπτικών σταθμών και εφημερίδων που μέχρι τώρα προωθούσαν στην κοινή γνώμη ότι το μνημόνιο ήταν η μόνη λύση. Προσέφεραν δε αμέριστη κάλυψη τόσο στις γκάφες του Παπακωνσταντίνου όσο και στις αντιφάσεις του Μαξίμου, που άλλα έλεγε και άλλα έκανε.
Πτώχευση και με τη βούλα
Οι αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής, με τη σύμφωνη γνώμη του Παπανδρέου, επικύρωσαν ουσιαστικά τις προτάσεις της Γερμανίας και πλέον, από το 2013 και μετά, όποια χώρα δεν μπορεί να εξυπηρετήσει το χρέος της θα προβαίνει σε εθελοντική ελεγχόμενη πτώχευση με παράλληλο κούρεμα των ομολόγων της και με τη συμμετοχή ιδιωτών.
Να υπενθυμίσουμε ότι στη Σύνοδο του Οκτωβρίου, όταν είχε πρωτοτεθεί το θέμα, ο πρωθυπουργός δήλωσε ότι τάσσεται κατά μιας τέτοιας πρότασης, «που ωθεί τις χώρες προς τη χρεοκοπία», και χαρακτήρισε τη στάση της Γερμανίας «αντι-ευρωπαϊκή». Τα παπαγαλάκια, μάλιστα, διέρρεαν ότι ο Παπανδρέου σκόπευε να ηγηθεί πρωτοβουλίας με τη συμμετοχή των χωρών του Νότου ώστε να μπλοκάρει τις γερμανικές βλέψεις.
Τελικά τίποτε απ’ όλα αυτά δεν έγινε. Ο πρωθυπουργός στις Βρυξέλλες είπε σε όλα «ναι» φέρνοντας τη χώρα μας και επισήμως ένα βήμα πριν από την ελεγχόμενη πτώχευση. Και δεν του ζητήθηκε καμία ευθύνη. Δεν υπήρξε καμία στρατηγική, θέση ή «πάλη» υπέρ των συμφερόντων της Ελλάδας. Ακόμη μια φορά ήμασταν απλοί παρατηρητές των εξελίξεων, οι οποίες τρέχουν εις βάρος του συμφέροντος της χώρας και των Ελλήνων πολιτών.
Κατά τα άλλα, ο πρωθυπουργός, ο οποίος είχε δώσει εντολή στον υπουργό Οικονομικών να περάσει τα δύσκολα νομοσχέδια μέσα στις γιορτές, όταν ο πολύς κόσμος θα αδιαφορεί για την ειδησεογραφία, μόλις προχθές, ίσως υπό το βάρος της έντονης κριτικής από κομματικούς βουλευτές στη συζήτηση για τον προϋπολογισμό, μετέθεσε τις ρυθμίσεις για το άνοιγμα των «κλειστών» επαγγελμάτων για μετά τις γιορτές. Τίποτε δεν είναι πλέον εύκολο για την κυβέρνηση, η οποία, όπως όλα δείχνουν, βολοδέρνει... ακυβέρνητη!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου