Από το "ΔιαΔίχτυ"
Σε νευρική κρίση βρίσκεται το ΠΑΣΟΚ, 15 μήνες μετά τη μεγάλη εκλογική νίκη του Κινήματος. Η αποχώρηση του Βαγγέλη Παπαχρήστου έδειξε το εύθραυστο της κυβερνητικής πλειοψηφίας και η Βάσω Παπανδρέου ανέδειξε το αδιέξοδο της πολιτικής της κυβέρνησης. Οι πρόθυμοι δεν προσφέρουν καμία υπηρεσία, είπε η παλαιά πολιτικός, προβλέποντας οτι ο Προυπολογισμός του 2011 δεν πρόκειται να εκτελεστεί. Το μεγαλύτερο πρόβλημα εντοπίζεται στην Κοινοβουλευτική Ομάδα και εφάμιλλο στο χώρο των συνδικαλιστών του ΠΑΣΟΚ.
Οι εντάσεις στο κυβερνών κόμμα και η ανησυχία της κοινωνίας για την πορεία της οικονομίας και τα κυβερνητικά μέτρα, προκάλεσαν και τις αντιδράσεις υπουργών.
«Δεν θα αντέξουμε άλλο κατεπείγον» ελεγαν και χθες αρκετοί υπουργοί.
Οι εντάσεις στο κυβερνών κόμμα και η ανησυχία της κοινωνίας για την πορεία της οικονομίας και τα κυβερνητικά μέτρα, προκάλεσαν και τις αντιδράσεις υπουργών.
«Δεν θα αντέξουμε άλλο κατεπείγον» ελεγαν και χθες αρκετοί υπουργοί.
Στην Κ.Ο., όπως αποδείχθηκε πρόσφατα με τη λοξοδρόμηση αρχικά και τη διαγραφή στη...
συνέχεια του Βαγγέλη Παπαχρήστου, υπάρχει έλειψη «κουμανταδόρου».
συνέχεια του Βαγγέλη Παπαχρήστου, υπάρχει έλειψη «κουμανταδόρου».
Επρόκειτο για ένα ρόλο που κάλυπτε μέχρι το Σεπτέμβριο ο Χρήστος Παπουτσής, ο οποίος όμως είναι πλέον μέλος της κυβέρνησης. Οι πολιτικές καταβολές του νυν υπουργού Προστασίας του Πολίτη, αλλά και οι κατά καιρούς διαφοροποιήσεις του, του έδιναν την ευκαιρία να παίξει επιτυχώς το ρόλο του αναχώματος για τους δυσαρεστημένους βουλευτές. Βεβαίως, δεν πρέπει να λησμονούμε κι ότι επί των ημερών του, η Κ.Ο. είχε απώλεια τριών βουλευτών, του Γιάννη Δημαρά, του Βασίλη Οικονόμου και της Σοφίας Σακοράφα.
Σήμερα, τους βουλευτές επιχειρούν να τιθασεύσουν από κοινού ο νέος γραμματέας της Κ.Ο. Βασίλης Έξαρχος με τη διευθύντριά της Ρεγγίνα Βάρτζελη. Με αφορμή όμως την περίπτωση Παπαχρήστου αλλά και διάφορους ύποπτους-απρόβλεπτους βουλευτές αναζητούνται πιο ισχυροί και αποτελεσματικοί παράγοντες ως «πέπλο» για το προαναφερθέν δίδυμο.
Στην Κ.Ο. υπάρχουν βουλευτές που βρίσκονται στα «κάγκελα». Πρώτη και καλύτερη η Βάσω Παπανδρέου, η οποία βλέπει να απομακρύνεται η επιστροφή της στα κυβερνητικά έδρανα. Από εκεί και πέρα όλο και... μουρμουράει περισσότερο τελευταία ο Μίμης Ανδρουλάκης, ενώ δυσαρεστημένο φέρεται και το δίδυμο των βετεράνων γεννηματικών Κώστα Γείτονα και Μιλτιάδη Παπαϊωάννου. Ο πρόεδρος Απόστολος Κακλαμάνης έχει κατοχυρώσει την αυτονομία του πολιτικού του λόγου, όμως εκφέρεται για να τιθασεύσει την κυβέρνηση κι όχι για να της δημιουργήσει πρόβλημα. Αυτόνομα αλλά σε παρόμοιους ρυθμούς κινείται, προς το παρόν τουλάχιστον, και ο Παντελής Οικονόμου.
Από την άλλη, υπάρχουν δύο ομάδες «εκσυγχρονιστών» (βλ. πάλαι ποτέ βενιζελικών) βουλευτών, οι οποίες -όμως- δεν συμπλέουν μεταξύ τους. Στη μία συνομιλούν περισσότερο οι Πάρις Κουκουλόπουλος, Τόνια Αντωνίου, Νίκος Σαλαγιάννης, Βασίλης Γερανίδης, Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος, Έκτωρ Νασιώκας και Γιάννης Αμοιρίδης, ενώ στην άλλη που έχει προχωρήσει και σε κοινή ορθογραφία οι Γιώργος Φλωρίδης, Νάσος Αλευράς και Κώστας Καρτάλης, οι οποίοι φέρονται και ως οι περισσότερο σημιτικοί.
Από εκεί και πέρα υπάρχουν βουλευτές που κατά καιρούς εκφράζουν ενστάσεις όπως οι: Δημήτρης Καρύδης (θεωρείται όμως ότι θα κινείται πάντα στο πνεύμα της ενιαίας κομματικής έκφρασης), Σοφία Γιαννακά (πάντοτε προσεκτικά), Παναγιώτης Κουρουμπλής, Ηλίας Καρανίκας, Οδυσσέας Βουδούρης, καθώς και κάποιοι που χωρίς να γκρινιάζουν δείχνουν αποστασιοποίηση (βλ. Γιώργος Λιάνης).
Κάπου ανάμεσα σε αυτό το πλέγμα εμφανίζονται και τα κυβερνητικά στελέχη. Και αυτά χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες: η πρώτη είναι εκείνη των πολιτογραφημένων ως σκληρά «κυβερνητικών» (όπως οι Γιώργος Παπακωνσταντίνου και Γιάννης Ραγκούσης, παρότι δεν έχουν και άριστες σχέσεις μεταξύ τους), η δεύτερη των «κοινωνιστών» (Παπουτσής, Λούκα Κατσέλη, Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου, Φώφη Γεννηματά, Πάνος Μπεγλίτης) και η τρίτη εκείνων που συμμετέχουν αλλά δεν έχουν δεθεί ποτέ στενά με τον Γιώργο Παπανδρέου (Ανδρέας Λοβέρδος, Άννα Διαμαντοπούλου, Κώστας Σκανδαλίδης, Μιλένα Αποστολάκη και Μιχάλης Χρυσοχοΐδης).
Ο Ευάγγελος Βενιζέλος (με την ευγενή μεσολάβηση του Χάρη Παμπούκη) φαντάζει ως το πιο ήσυχο κυβερνητικό στέλεχος, ενώ πολλά ερωτήματα υπάρχουν για το αν θα εξακολουθήσει να κινείται στο ίδιο τέμπο ο Θεόδωρος Πάγκαλος.
Ο πληθωρικός αντιπρόεδρος της κυβέρνησης διαπιστώνει μέρα με τη μέρα ότι οι αρμοδιότητές του περιορίζονται «στα χαρτιά». Έχοντας ο ίδιος πολλά απωθημένα με τους συντρόφους του από τις δημοτικές εκλογές (και δεν αναφερόμαστε μόνο στην ήττα της συζύγου του Χριστίνας Χριστοφάκη στο Δήμο Σαρωνίδας) και διαθέτοντας αυθόρμητο χαρακτήρα, κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει το ενδεχόμενο να προκύψει από μέρους του κάποια πολιτική έκπληξη.
Σε επίπεδο κόμματος, ο Μιχάλης Καρχιμάκης προσπαθεί να συμμαζέψει τα... ασυμμάζευτα που άφησε η παραμονή του Σωκράτη Ξυνίδη στην Ιπποκράτους.
Βεβαίως, τότε, ο νυν αναπληρωτής υπουργός Ανάπτυξης υλοποιούσε κατευθύνσεις του πρωθυπουργού για «χαλαρό κόμμα», και όχι δικές του θέσεις.
Του γραμματέα του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ τού «έχει βγει η ψυχή». Με μια χούφτα στελέχη δίπλα του επιχειρεί να ηρεμήσει το πιο δυναμικό κομμάτι του Κινήματος (τους συνδικαλιστές) το οποίο στέκεται απέναντι από την κυβερνητική πολιτική. Ατελείωτες ήταν οι συζητήσεις του με τη ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ και τον πρόεδρο της Ομοσπονδίας Νίκο Φωτόπουλο, ενώ σειρά πλέον έχουν πάρει οι εργαζόμενοι-μέλη του Κινήματος στον τομέα των Μεταφορών.
Από την άλλη έχει να μετριάσει και τις αντιθέσεις μεταξύ των συνδικαλιστών του ΠΑΣΟΚ. Στην ΑΔΕΔΥ ήταν να αποχωρήσει από την προεδρία της ο Σπύρος Παπασπύρος, αλλά προς το παρόν παραμένει, ενώ για τη ΓΣΕΕ πυκνώνουν τελευταία τα σενάρια περί αντικατάστασης του νυν προέδρου Γιάννη Παναγόπουλου από τον Βαγγέλη Μουτάφη, μέλος της διοίκησης της Συνομοσπονδίας.
Σε επίπεδο κόμματος, υπάρχει πάντα το ενοχλητικό «ζιζάνιο» της Αριστερής Πρωτοβουλίας του Γιώργου Παναγιωτακόπουλου (η οποία όμως στη σημερινή της μορφή δεν πρόκειται να κάνει βήματα παραπέρα), ενώ στο χορό της διαφοροποίησης από τις κυβερνητικές επιλογές έχει εισέλθει και η Νεολαία ΠΑΣΟΚ, στηρίζοντας ενεργά τη γενική απεργία της προηγούμενης Τετάρτης.
Μπροστά σε αυτή την κατάσταση ο πρωθυπουργός διστάζει να συγκαλέσει τα κομματικά όργανα. Ήθελε να προχωρήσει στην εκλογή νέου και πιο ισχυρού Πολιτικού Συμβουλίου, αλλά στάθμισε τις επικείμενες αντιδράσεις στην ψηφοφορία και δεν προχώρησε στο βήμα αυτό. Αλλά ούτε και στην εκλογή τριών νέων μελών του Οργάνων (σε αντικατάσταση των υπουργοποιηθέντων) προχώρησε...
«Μετά φόβου Θεού» ενδέχεται να συγκαλέσει την Κ.Ο. τον Ιανουάριο, ενώ στα σχέδιά του είναι να ξεπεράσει την εκ του Καταστατικού υποχρέωση για σύγκληση συνεδρίου του ΠΑΣΟΚ με την πραγματοποίηση συνδιάσκεψης στο α’ εξάμηνο του νέου χρόνου.
Σήμερα, τους βουλευτές επιχειρούν να τιθασεύσουν από κοινού ο νέος γραμματέας της Κ.Ο. Βασίλης Έξαρχος με τη διευθύντριά της Ρεγγίνα Βάρτζελη. Με αφορμή όμως την περίπτωση Παπαχρήστου αλλά και διάφορους ύποπτους-απρόβλεπτους βουλευτές αναζητούνται πιο ισχυροί και αποτελεσματικοί παράγοντες ως «πέπλο» για το προαναφερθέν δίδυμο.
Στην Κ.Ο. υπάρχουν βουλευτές που βρίσκονται στα «κάγκελα». Πρώτη και καλύτερη η Βάσω Παπανδρέου, η οποία βλέπει να απομακρύνεται η επιστροφή της στα κυβερνητικά έδρανα. Από εκεί και πέρα όλο και... μουρμουράει περισσότερο τελευταία ο Μίμης Ανδρουλάκης, ενώ δυσαρεστημένο φέρεται και το δίδυμο των βετεράνων γεννηματικών Κώστα Γείτονα και Μιλτιάδη Παπαϊωάννου. Ο πρόεδρος Απόστολος Κακλαμάνης έχει κατοχυρώσει την αυτονομία του πολιτικού του λόγου, όμως εκφέρεται για να τιθασεύσει την κυβέρνηση κι όχι για να της δημιουργήσει πρόβλημα. Αυτόνομα αλλά σε παρόμοιους ρυθμούς κινείται, προς το παρόν τουλάχιστον, και ο Παντελής Οικονόμου.
Από την άλλη, υπάρχουν δύο ομάδες «εκσυγχρονιστών» (βλ. πάλαι ποτέ βενιζελικών) βουλευτών, οι οποίες -όμως- δεν συμπλέουν μεταξύ τους. Στη μία συνομιλούν περισσότερο οι Πάρις Κουκουλόπουλος, Τόνια Αντωνίου, Νίκος Σαλαγιάννης, Βασίλης Γερανίδης, Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος, Έκτωρ Νασιώκας και Γιάννης Αμοιρίδης, ενώ στην άλλη που έχει προχωρήσει και σε κοινή ορθογραφία οι Γιώργος Φλωρίδης, Νάσος Αλευράς και Κώστας Καρτάλης, οι οποίοι φέρονται και ως οι περισσότερο σημιτικοί.
Από εκεί και πέρα υπάρχουν βουλευτές που κατά καιρούς εκφράζουν ενστάσεις όπως οι: Δημήτρης Καρύδης (θεωρείται όμως ότι θα κινείται πάντα στο πνεύμα της ενιαίας κομματικής έκφρασης), Σοφία Γιαννακά (πάντοτε προσεκτικά), Παναγιώτης Κουρουμπλής, Ηλίας Καρανίκας, Οδυσσέας Βουδούρης, καθώς και κάποιοι που χωρίς να γκρινιάζουν δείχνουν αποστασιοποίηση (βλ. Γιώργος Λιάνης).
Κάπου ανάμεσα σε αυτό το πλέγμα εμφανίζονται και τα κυβερνητικά στελέχη. Και αυτά χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες: η πρώτη είναι εκείνη των πολιτογραφημένων ως σκληρά «κυβερνητικών» (όπως οι Γιώργος Παπακωνσταντίνου και Γιάννης Ραγκούσης, παρότι δεν έχουν και άριστες σχέσεις μεταξύ τους), η δεύτερη των «κοινωνιστών» (Παπουτσής, Λούκα Κατσέλη, Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου, Φώφη Γεννηματά, Πάνος Μπεγλίτης) και η τρίτη εκείνων που συμμετέχουν αλλά δεν έχουν δεθεί ποτέ στενά με τον Γιώργο Παπανδρέου (Ανδρέας Λοβέρδος, Άννα Διαμαντοπούλου, Κώστας Σκανδαλίδης, Μιλένα Αποστολάκη και Μιχάλης Χρυσοχοΐδης).
Ο Ευάγγελος Βενιζέλος (με την ευγενή μεσολάβηση του Χάρη Παμπούκη) φαντάζει ως το πιο ήσυχο κυβερνητικό στέλεχος, ενώ πολλά ερωτήματα υπάρχουν για το αν θα εξακολουθήσει να κινείται στο ίδιο τέμπο ο Θεόδωρος Πάγκαλος.
Ο πληθωρικός αντιπρόεδρος της κυβέρνησης διαπιστώνει μέρα με τη μέρα ότι οι αρμοδιότητές του περιορίζονται «στα χαρτιά». Έχοντας ο ίδιος πολλά απωθημένα με τους συντρόφους του από τις δημοτικές εκλογές (και δεν αναφερόμαστε μόνο στην ήττα της συζύγου του Χριστίνας Χριστοφάκη στο Δήμο Σαρωνίδας) και διαθέτοντας αυθόρμητο χαρακτήρα, κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει το ενδεχόμενο να προκύψει από μέρους του κάποια πολιτική έκπληξη.
Σε επίπεδο κόμματος, ο Μιχάλης Καρχιμάκης προσπαθεί να συμμαζέψει τα... ασυμμάζευτα που άφησε η παραμονή του Σωκράτη Ξυνίδη στην Ιπποκράτους.
Βεβαίως, τότε, ο νυν αναπληρωτής υπουργός Ανάπτυξης υλοποιούσε κατευθύνσεις του πρωθυπουργού για «χαλαρό κόμμα», και όχι δικές του θέσεις.
Του γραμματέα του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ τού «έχει βγει η ψυχή». Με μια χούφτα στελέχη δίπλα του επιχειρεί να ηρεμήσει το πιο δυναμικό κομμάτι του Κινήματος (τους συνδικαλιστές) το οποίο στέκεται απέναντι από την κυβερνητική πολιτική. Ατελείωτες ήταν οι συζητήσεις του με τη ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ και τον πρόεδρο της Ομοσπονδίας Νίκο Φωτόπουλο, ενώ σειρά πλέον έχουν πάρει οι εργαζόμενοι-μέλη του Κινήματος στον τομέα των Μεταφορών.
Από την άλλη έχει να μετριάσει και τις αντιθέσεις μεταξύ των συνδικαλιστών του ΠΑΣΟΚ. Στην ΑΔΕΔΥ ήταν να αποχωρήσει από την προεδρία της ο Σπύρος Παπασπύρος, αλλά προς το παρόν παραμένει, ενώ για τη ΓΣΕΕ πυκνώνουν τελευταία τα σενάρια περί αντικατάστασης του νυν προέδρου Γιάννη Παναγόπουλου από τον Βαγγέλη Μουτάφη, μέλος της διοίκησης της Συνομοσπονδίας.
Σε επίπεδο κόμματος, υπάρχει πάντα το ενοχλητικό «ζιζάνιο» της Αριστερής Πρωτοβουλίας του Γιώργου Παναγιωτακόπουλου (η οποία όμως στη σημερινή της μορφή δεν πρόκειται να κάνει βήματα παραπέρα), ενώ στο χορό της διαφοροποίησης από τις κυβερνητικές επιλογές έχει εισέλθει και η Νεολαία ΠΑΣΟΚ, στηρίζοντας ενεργά τη γενική απεργία της προηγούμενης Τετάρτης.
Μπροστά σε αυτή την κατάσταση ο πρωθυπουργός διστάζει να συγκαλέσει τα κομματικά όργανα. Ήθελε να προχωρήσει στην εκλογή νέου και πιο ισχυρού Πολιτικού Συμβουλίου, αλλά στάθμισε τις επικείμενες αντιδράσεις στην ψηφοφορία και δεν προχώρησε στο βήμα αυτό. Αλλά ούτε και στην εκλογή τριών νέων μελών του Οργάνων (σε αντικατάσταση των υπουργοποιηθέντων) προχώρησε...
«Μετά φόβου Θεού» ενδέχεται να συγκαλέσει την Κ.Ο. τον Ιανουάριο, ενώ στα σχέδιά του είναι να ξεπεράσει την εκ του Καταστατικού υποχρέωση για σύγκληση συνεδρίου του ΠΑΣΟΚ με την πραγματοποίηση συνδιάσκεψης στο α’ εξάμηνο του νέου χρόνου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου