Aπό "drseeng"
Είχε ωραίο καιρό το πρωί και σκέφτηκα να πάω μια βόλτα στο πάρκο της Κατερίνης. Αγόρασα μια εφημερίδα (χωρίς προσφορά) και άραξα σ’ένα παγκάκι να τη διαβάσω. Στην πρώτη σελίδα έχει το ρεπορτάζ για την επικήρυξη του Παλαιοκώστα, με έπαθλο ένα εκατομμύριο ευρώ σε όποιον βοηθήσει στη σύλληψή του. Αυτά είναι σκέφτομαι… αλλά πού τέτοια τύχη.
Ξάφνου, βλέπω να έρχεται προς τα μένα… η γυναίκα της ζωής μου. Ψηλή, γύρω στο 1.77, μαύρο μαλλί δαχτυλίδι, γαλάζια μάτια, μαύρο κολλητό παλτό, μαύρη μίνι, μαύρες μπότες και...
δε συμμαζεύεται. Σηκώνομαι από το παγκάκι σα να με χτύπησε ρεύμα, πετάω την εφημερίδα και τρέχω προς το μέρος της. Της δίνω μια γροθιά στο πρόσωπο και της φωνάζω «Στην άκρη!», κάνω ένα σάλτο μορτάλε στους θάμνους από πίσω και γραπώνω τον Παλαιοκώστα! «Το ένα εκατομμύριο είναι δικό μου!» αναφώνησα.
δε συμμαζεύεται. Σηκώνομαι από το παγκάκι σα να με χτύπησε ρεύμα, πετάω την εφημερίδα και τρέχω προς το μέρος της. Της δίνω μια γροθιά στο πρόσωπο και της φωνάζω «Στην άκρη!», κάνω ένα σάλτο μορτάλε στους θάμνους από πίσω και γραπώνω τον Παλαιοκώστα! «Το ένα εκατομμύριο είναι δικό μου!» αναφώνησα.
Η συνέχεια όμως ήταν τραγική… Σε ποιον να έλεγα τον πόνο μου και να με πιστέψει. Ώσπου με κάλεσε η Τατιάνα στην εκπομπή της και της άνοιξα την καρδιά μου...
Η όμορφη δίπλα μου δεν είναι η κοπέλα από το πάρκο, αλλά η Κέλλυ Κελεκίδου. Υποθέτω πως ήρθε να μου συμπαρασταθεί…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου