Το «δούλεμα» με το ΔΝΤ καλά κρατεί…‏

Η αποκάλυψη έκανε πάταγο στην παράγκα: Ο Στρος Καν, μιλώντας σε ένα
ντοκυμαντέρ της γαλλικής τηλεόρασης, του οποίου είναι ο ίδιος
πρωταγωνιστής, είπε πως ο «φίλος του ο Γιώργος» του τηλεφώνησε πριν από τα
Χριστούγεννα του 2009 και του ζήτησε βοήθεια. Ώστε έτσι, λοιπόν! Την ώρα
που σε εμάς το διέψευδε, ο πρωθυπουργός χτυπούσε την πόρτα του ΔΝΤ. Μας το
έκρυβε! Ήταν σχέδιο, συνωμοσία! Μερικά χθεσινά πρωτοσέλιδα εφημερίδων,
πραγματικά το γλέντησαν το θέμα…
Αλλά, επειδή πολλά ψέμματα και ακόμη περισσότερες μισές αλήθειες έχουν
ειπωθεί, ας βάλουμε τα πράγματα, ή μάλλον τις «αποκαλύψεις», σε μια σειρά.
Αποκάλυψη πρώτη: Η γαλλίδα υπουργός  Οικονομικών Κριστίν Λαγκάρντ, μιλώντας στο ίδιο κανάλι της γαλλικής τηλεόρασης τον περασμένο Δεκέμβριο, αποκάλυψε ότι τον Ιανουάριο του 2009 (τότε που μας έλεγαν πως η ελληνική οικονομία είναι «θωρακισμένη» απέναντι στην κρίση) οι υπουργοί Οικονομικών των τριών μεγάλων χωρών του Ευρώ μαζί
με τον κ Γιουνκέρ, είχαν τρεις άτυπες, μυστικές συνεδριάσεις, στις οποίες
διατυπώθηκε ο φόβος (ή η πρόβλεψη) ότι η Ελλάδα βαδίζει προς στάση πληρωμών
-προς χρεοκοπία δηλαδή -και εξετάστηκαν σενάρια ευρωπαϊκής αντίδρασης στο
μοιραίο.
- «Το μόνο για το οποίο μετανιώνω», είπε η κ Λαγκάρντ, «είναι ότι φανήκαμε
πολύ επιεικείς με την τότε ελληνική κυβέρνηση, η οποία επικαλέστηκε ότι θα
έχει σε λίγο εκλογές και δεν την πιέσαμε να πάρει αμέσως τα μέτρα που μας
υποσχόταν ότι θα πάρει».

Αποκάλυψη δεύτερη: Ο έλληνας εκπρόσωπος στο ΔΝΤ, Π. Ρουμελιώτης, αποκάλυψε, μιλώντας στην «Έρευνα» του Μega (22.12.2010), ότι τον Ιούλιο του 2009 (επί Καραμανλή, δηλαδή) το ΔΣ του ΔΝΤ συζήτησε για πρώτη φορά επισήμως, κρατώντας πρακτικά, το ενδεχόμενο να κληθεί να αναμιχθεί στην Ελλάδα. Και ότι ήδη από τον Σεπτέμβριο του 2009
(πριν τις εκλογές) γινόταν μια προκαταρτκική, τεχνική προετοιμασία.

Αποκάλυψη τρίτη: Ο ανταποκριτής του Μega στην Ουάσικγτον αποκάλυψε πως στις αρχές Ιανουαρίου του 2010, όταν εδώ ο κ Παπακωνσταντίνου διέψευδε κατηγορηματικά το ενδεχόμενο, πηγή του ΔΝΤ τον ειδοποίησε τηλεφωνικά ότι η ώρα του Ταμείου για την Ελλάδα είχε φθάσει. Ο Στρος Καν τώρα επιβεβαιώνει τον Μιχάλη Ιγνατίου.

Συμπέρασμα: Από την ώρα που ξέσπασε στην τελική της φάση η διεθνής κρίση, από το φθινόπωρο του 2008 δηλαδή, το ελληνικό πολιτικό σύστημα έπαιξε ένα παιχνίδι καθυστερήσεων, προπαγανδιστικών ελιγμών και απόκρυψης της αλήθειας από τους άμεσα
ενδιαφερόμενους- εμάς. Το ελληνικό πολιτικό σύστημα έβαλε τις
προτεραιότητες του κομματικού παιγνίου πάνω από τις προτεραιότητες της
χώρας.
Καθυστέρησε ασυγχώρητα να καταλάβει τι διακυβεύεται. Και αντέδρασε, όπως
αντέδρασε, με μεγάλη καθυστέρηση, την οποία ακόμη πληρώνουμε. Και αν
κρίνουμε από τον τρέχοντα πολιτικό λόγο, δείχνει να μην έχει διδαχθεί
τίποτε από τα παθήματά του αυτά. Και τα επαναλαμβάνει. Γιαυτό και συμφωνώ
απόλυτα με τον σοφό ανθρωπο που πρώτος είπε ότι η κρίση που αντιμετωπίζει η
Ελλάδα είναι πρώτα πολιτική, κρίση του πολιτικού της συστήματος, συνέπεια
της μετριότητας των πολιτικών της ελίτ, και δευτερευόντως οικονομική.