Άντερο δεν πρέπει να του ‘χει μείνει του Ντομινίκ απ’ τα γέλια με το κυβερνητικό τσίρκο...

Δούλεμα ανελέητο

Από το Μαρικάκι

  

Άντερο δεν πρέπει να του ‘χει μείνει του Ντομινίκ απ’  τα γέλια με το κυβερνητικό τσίρκο που σε περιβάλλον παγκοσμιοποίησης της πληροφορίας προσπαθεί να μας πείσει ότι δεν παίζει αναδιάρθρωση.

Ο Γιωργάκης νόμιζε ότι το έργο που του ανατέθηκε θα ήταν piece of cake αλλά πλέον ιδρώνει κάθε μέρα να καλύψει την αλήθεια την ώρα που ο ισχυρός άνδρας του ΔΝΤ, αδιαφορει πλήρως για τα προσχήματα καθώς ζυμώνει και την υποψηφιότητά του για τη γαλλική προεδρία.

Έτσι, ενώ η χώρα ... σοριάζεται στα πόδια του κάθε πλιατσικολόγου – μεγαλοεπενδυτή εκπροσώπου της...

 διεθνούς χρηματοπιστωτικής τοκογλυφίας ξεπουλώντας όσο όσο κρατική περιουσία και λαό, ο Ντομινίκ αφήνει τους (αν)εγκεφάλους της κυβέρνησης να τα βγάλουν πέρα με τις «διαρθρωτικές» μεταρρυθμίσεις  που υποτίθεται επιβάλλονται λόγω κρίσης και σφυρίζει δήθεν αδιάφορα για την αναδιάρθρωση, ενώ ο ίδιος διδάσκει στους φοιτητές  του Πανεπιστημίου Τζόρτζ Ουάσιγκτον ότι η κρίση στο παγκόσμιο οικονομικό σύστημα υπαγορεύει -«έστω και για λίγο»- λιγότερη αγορά και περισσότερο κράτος! Προφανώς, κάποιο συμφέρον είχε και δεν φώτισε εγκαίρως τον Γιώργο με αυτή τη γνώση.

Σύμφωνα με τον «γιατρό» που αρχικώς μας κάλεσε να μην αντιστεκόμαστε στο φάρμακο και μετά μας είπε ότι είμαστε βουτηγμένοι στα σκατά, άρα δε σωζόμαστε με τίποτα«η παγκοσμιοποίηση μεγάλωσε το χάσμα μεταξύ πλούσιων και φτωχών». Ενώ, λέει η παγκοσμιοποίηση «των ανταλλαγών συνδέεεται κατ αρχήν με τη μείωση των ανισοτήτων, η πιστωτική παγκοσμιοποίηση, δηλαδή το μέγα γεγονός των πρόσφατων ετών, μεγάλωσε αντιθέτως αυτές τις ανισότητες». Οι οποίες ανισότητες συνεχίζει ο Ντομινίκ «μπορεί να ήταν μία από τις σιωπηλές αιτίες της κρίσης», άρα «η ανάπτυξη πρέπει να συνάδει με μία δίκαιη και πιο αναλογική κατανομή των εισοδημάτων όλων των κοινωνικών στρωμάτων». Ως εκ τούτου «σχεδιάζοντας ένα νέο μακροοικονομικό πλαίσιο για έναν νέο κόσμο, η πλάστιγγα θα κλίνει-έστω και λίγο- λιγότερο υπέρ των αγορών και πολύ περισσότερο υπέρ του κράτους».

Με άλλα λόγια εμείς πουλιόμαστε – με δική τους οδηγία – για να «σωθούμε» κι αυτοί κηρύσσουν την επιστροφή στο κράτος (κάτι πρέπει να χουν να ληστεύουνε, θα πείτε και ορθώς). Γιωργάκη μήπως είναι ώρα να διαδηλώσεις κατά του εαυτού σου (φτου σου, φτου σου);

"Το Ποντίκι"