Αποκάλυψη - σοκ για τον Καραμανλή...

Αποφάσισε να "δραπετεύσει" από το Μαξίμου (και να τα ...φορτώσει στον Παπανδρέου) τη δεύτερη εβδομάδα του Ιουλίου του 2009 όταν έλαβε την έκθεση του ΔΝΤ για την πραγματική κατάσταση της οικονομίας!

Του Μιχάλη  Ιγνατίου

http://www.aixmi.gr/

Ο Μάρτιος φαίνεται πως είναι ο μήνας της Ελλάδας σε διεθνές επίπεδο. Οπως και πέρυσι, έτσι και φέτος -ακόμα και με ανοικτή την πληγή της Λιβύης- η οικονομική κατάσταση της χώρας μας μονοπωλεί το ενδιαφέρον των ξένων μέσων μαζικής ενημέρωσης. Και δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι ο φόβος για επέκταση της κρίσης και σε άλλες χώρες της ευρωζώνης ανάγκασε τον πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών, Μπάρακ Ομπάμα, να τηλεφωνήσει στην Αγκελα Μέρκελ και για να είναι βέβαιος πως η γερμανίδα Καγκελάριος έλαβε το μήνυμα, να στείλει, μία εβδομάδα μετά το τηλεφώνημα, ως απεσταλμένο τον υπουργό Οικονομικών, Τίμοθι Γκάϊθνερ. Δικαιολογημένα τα μάτια όλων είναι στραμμένα στις Βρυξέλλες.
Τις τελευταίες μέρες όταν κουβεντιάζω με ανθρώπους που έχουν σχέση με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο διακρίνω μία νευρικότητα. Τα φρέσκα νέα από το μέτωπο του ΔΝΤ για την σύνοδο των Βρυξελλών συμπυκνώνονται σε μία φράση: «Μία ελάχιστη απόφαση θα βγάλουν». Και όταν με έκπληξη ρώτησα τον συνομιλητή μου επαναλαμβάνοντας τη φράση του και βάζοντας και ερωτηματικό, μου απάντησε: «Κάτι πρέπει να βγάλουν». Πολύ ωραία, είπα από μέσα μου. Η αισιοδοξία του συνομιλητή μου ξεχείλισε και απειλεί να με …πνίξει.
Τηλεφώνησα σε ένα χρηματιστή με πείρα 28 ετών στην Γουόλ Στρίτ, ο οποίος...
 πάρα πολύ συχνά πέφτει μέσα στις προβλέψεις του. Αντίθετα από άλλους συναδέλφους του, τον χαρακτηρίζει η σύνεση. Τον πείραξα ότι στην «αμαρτωλή» οδό όπου εργάζεται θα έχουν πάρτυ μέχρι τις 25 Μαρτίου. Δεν είχε διάθεση για χιούμορ. «Η πατρίδα σου και η Λιβύη», μου απάντησε, «απειλούν τα κέρδη μας». Μάλιστα… Η πατρίδα μου και η Λιβύη. Τί σχέση, άραγε, έχουν η Ελλάδα και ο πρωθυπουργός της με την Λιβύη και τον Μουαμάρ Καντάφι; Δεν με διαφώτισε.
Σειρά είχε ένας κυβερνητικός αξιωματούχος. Θα ήθελα να μου εξηγήσεις τους λόγους για τους οποίους ο πρόεδρος Ομπάμα παρεμβαίνει υπέρ της Ελλάδας στην κ. Μέρκελ, του είπα. Βέβαια, για να είμαι σωστός δημοσιογραφικά, πρέπει να ομολογήσω ότι του είχα υποβάλει και πέρυσι την ίδια ερώτηση και μου είχε δώσει μία πολύ λογική εξήγηση. Απάντησε: «Οπως σου είχα εξηγήσει και πέρυσι, ο Πρόεδρος ενδιαφέρεται για το Πρόγραμμα Σταθερότητας της αμερικανικής οικονομίας. Τα προβλήματα της Ελλάδας και της Ιρλανδίας σε πρώτη φάση, της Πορτογαλίας και της Ισπανίας σε δεύτερη, είναι απειλή για την Αμερική».
Οπως καταλαβαίνει ο καθένας, η κατάσταση ενόψει της κρίσιμης συνόδου κορυφής δεν είναι καλή. Οι πληροφορίες που φτάνουν από παντού δεν είναι θετικές. Εκτός του θέματος της επιμήκυνσης, για το οποίο οι άνθρωποι του Ταμείου θεωρούν ότι «έχει κλείσει» μετά την προχθεσινή παρέμβαση του Ντομινίκ Στρος Καν, όλα τα υπόλοιπα είναι στον αέρα, αν και στο ΔΝΤ πιστεύουν ότι οι Ευρωπαίοι θα λυγίσουν και στο θέμα του επιτοκίου. Δημιουργήθηκε ξαφνικά ένα αρνητικό κλίμα, που σε μένα θυμίζει την περίοδο πριν από την απόφαση για την λήψη του δανείου των 110 δισεκατομμυρίων ευρώ. Στο ΔΝΤ πιστεύουν ότι η κουβέντα του κ.Παπανδρέου για το βέτο, όπως πριν ένα χρόνο η απειλή για το πιστόλι που δεν υλοποιήθηκε ποτέ, ερέθισε την Μέρκελ και τους Γερμανούς τραπεζίτες. Θα δείξει σύντομα, γιατί η 25η Μαρτίου δεν είναι μακρυά.
Από τον Οκτώβριο του 2009, όταν ο κ. Παπανδρέου παρέλαβε καμένη την ελληνική οικονομία από τον προκάτοχό του, έγιναν απανωτά λάθη. Πιστεύω ότι ο ιστορικός του μέλλοντος θα καταγράψει μία πολύ βαριά κατηγορία, την οποία πρώτη φορά εκστόμισε ο Ντομινίκ Στρος Καν: πως κάθε μήνας καθυστέρησης στην αναζήτηση λύσης του προβλήματος της οικονομίας, πρόσθετε και ένα επιπλέον χρόνο στα βάρη του λαού. Μία άλλη διαπίστωση αφορά τον προηγούμενο πρωθυπουργό, στα βήματα του οποίου «περπατά» και ο σημερινός. Ο τρόπος με τον οποίο δραπέτευσε από το Μαξίμου, φαίνεται ότι αποφασίστηκε την δεύτερη εβδομάδα του Ιουλίου του 2009 όταν έλαβε την έκθεση του ΔΝΤ. Αλλά γνώριζε από την αρχή εκείνης της χρονιάς πως «έρχεται Κατρίνα», αλλά συνέχισε να μην κυβερνά.
Σε άλλες χώρες, όπως η Ισλανδία, τέτοιες συμπεριφορές τιμωρούνται αυστηρά και παραδειγματικά. Δυστυχώς, στη χώρα μας όλα συμφωνούνται και όλα διευθετούνται στο ανώτατο επίπεδο και με τρόπο που να συνεχίζεται η ατιμωρησία και το φαγοπότι. Συνεργάτης του Ταμείου από τον οποίο ζητήθηκε να εξετάσει τον τρόπο λειτουργίας των ελληνικών δικαστηρίων, μίλησε για ένα δαιδαλώδες σύστημα συγκάλυψης και όχι τιμωρίας… Και το σύστημα αυτό, δυστυχώς, βολεύει όλους...